Op 25 december is het zover. Dat wordt de dag dat we daadwerkelijk vertrekken. We hangen een kerstbal aan de achteruitkijkspiegel, zetten Skyradio op, of zoeken zo'n eindeloze kerstafspeellijst op Spotify. We overnachten in Beieren, in het stadje Dinkelsbühl met zijn prachtige middeleeuwse stadskern, aan de ‘Romantische Strasse’. En stiekem hopen we dat daar begint te sneeuwen als wij aankomen.
Hier in Nederland gaat ondertussen overal de feestverlichting al aan, ook in ons mooie kustdorp. Vroeger wachtte ik met de kerstversiering tot kerstavond. Eerst naar de matinee van de Notenkraker, daarna de kerstboom versieren. Maar de laatste jaren stond ik op 6 december al op de stoep bij onze onvolprezen lokale bouwmarkt, voor de mooiste kerstboom. En vanaf het moment dat ik in het leukste straatje in ons kustdorp woonde, kocht ik ook ieder jaar een nieuw ornament voor de kerstboom, bij de winkel met de állermooiste kerstetalage. Dat waren dus drie ornamenten.
Dit jaar gaat het anders. Al onze kerstspullen staan al in Italië. Er is nog geen flintertje slinger achtergebleven. We kunnen ons tijdelijke onderkomen dus geen kerst make-over geven. En ook als we in Italië zijn, moeten we het zonder kerstversiering doen. Er wordt namelijk al flink geklust en wat in dozen zit, moet voorlopig nog in dozen blijven.
Maar gelukkig zijn er nog de kerstfilms. De eerste ‘nieuwe’ films zijn alweer te zien via de streamingdiensten. En (guilty pleasure): we hebben onze eerste kerstfilm er alweer opzitten. Uiteraard zo’n zoetsappige Hallmark film, waar je nooit hoeft na te denken over het plot, want dat is altijd hetzelfde. Net als de acteurs overigens, en de altijd terugkerende rode of groene oldtimer kerst pick-uptruck De betere films, met een écht verhaal en échte acteurs bewaren we tot het laatst, met als ultieme afsluiter Love Actually.
En heel misschien, vind ik in de laatste verhuisdozen toch nog een plekje voor het vierde ornament om mee te nemen voor de boom van kerst 2026.