In ons kustdorp gaan we, al sinds we hier wonen, twee keer per week trainen. Fitness en kickboksen, met zicht op zee. Dat doen we in de rijdende sportschool van Mike. Een resultaat van coronapandemie, toen binnen trainen op een sportschool echt niet meer kon. Op de woensdagen is hij om 6 uur ‘s ochtends paraat op de boulevard, op zaterdag mogen we uitslapen, want dan trainen we pas om 8 uur.
Toen de pandemie uitbrak, woonden we nog in Amsterdam. Al snel vond ik het trainen in een sportschool niet echt prettig en ging ik buiten trainen. En toen we naar het kustdorp verhuisden, ging ik via social media op zoek naar een trainer die ook daar buiten trainingen gaf. En zo vond ik Mike. Al heel snel gingen we beiden bij Mike trainen en dat blijven we doen tot allerlaatste dag voordat we vertrekken.
Trainen op de boulevard heeft iets extra’s. Als we op woensdag trainen, om 6 uur, komen er nog niet zoveel mensen voorbij. Maar op de zaterdagen, tussen 8 en 9, zien we des te meer mensen. Mensen die hun hond uitlaten, en waarbij de honden even gedag moeten komen zeggen. Mensen die een duik in zee nemen, ongeacht het jaargetijde. Je kunt na zo’n duik overigens meteen de sauna in, met zicht op zee.
Een van bewoners van de boulevard komt bijna alle zaterdagen een praatje maken. Terwijl ik alle oefeningen doe, bespreken hij en De Man alle wereldproblemen en vooral de problemen die zij met de wereldproblemen hebben.
Soms is het gewoon rotweer. Dan zet Mike de spullen niet buiten, maar trainen we in zijn mobiele sportschool. In de Haringkar, zogezegd. Dan moeten we een beetje tetrissen om elkaar heen, maar het lukt altijd.
Straks moeten we een nieuwe sportschool vinden. Maar zo’n sportschool als hier: dat gaan we daar niet vinden.
Reactie plaatsen
Reacties