De laatste drie weken van ons werkzame leven komen eraan. De laatste drie weken voor het kerstreces zijn sowieso de weken van borrels en feestjes, maar nu zijn al die feestjes ook ’laatstekeerfeestjes’. En daarbovenop komen ook nog de afscheidsborrels. Het bedrijf dat mijn partner Andre meer dan 40 jaar geleden met zijn toenmalige compagnon startte in het oosten van het land, trapte het afscheid nemen af, met een barbecue met collega’s, relaties en vrienden.
Dat bedrijf was de reden dat we bijna 30 jaar geleden naar Amsterdam verhuisden. Naast de zagerij in het oosten van het land, moest er in Amsterdam een winkel komen, waar de ambachtelijke houten vloeren aan particulieren verkocht zou worden. In juli 1997 verhuisden we naar Amsterdam. In de Utrechtsestraat stond winkelruimte te huur. We hebben een dag op een bankje schuin tegenover de winkel gezeten en gekeken welke mensen daarlangs kwamen. De winkel werd gehuurd en zit nog steeds op die locatie: Van Apeldoorn en Faberhout op de Utrechtsestraat 100 in Amsterdam.
In de meer dan veertig jaar dat het bedrijf bestaat, zijn er veel relaties ontstaan, veel ontwikkelingen geweest en waren er uitdagingen, waar met de nodige flexibiliteit en creativiteit altijd weer een oplossing voor werd gevonden. Soms moest er afscheid worden genomen, of moest de route worden aangepast. Maar altijd stond het vakmanschap voorop.
Velen die hierbij betrokken zijn geweest of nog zijn, waren bij het afscheid van Andre. Er zijn mooie gesprekken gevoerd en prachtige cadeaus gegeven. Maar een van de mooiste cadeaus was misschien wel het vloerdeel waarop de tekst in gegraveerd is: ‘zaag erin, kitje er langs’. Een uitspraak van Andre die blijkbaar een gevleugeld gezegde is geworden, en die staat voor flexibiliteit, oplossingsgericht, innovatief en vooral: creatief.
Reactie plaatsen
Reacties