‘Goh, wat een stap, stoppen met werken. Ga je het niet missen?’ En: ‘vind je het niet spannend: alles in Nederland verkopen. Weet je zeker dat je hier geen pied a terre wilt aanhouden?’ Het antwoord is ‘ja!’ Ja, ik zal mijn werk missen. En ja, natuurlijk ga ik ons prachtige huis missen en ons heerlijke straatje met zoveel leuke en fijne buren, het mooie strand en de duinen, onze vaste 'hangout' op het strand Tent6 en onze familie en vrienden (in willekeurige volgorde)

Procedures, regelgeving, verzekeringen, auto, gezondheidszorg, belasting, telefoon, internetaansluiting… Sinds mijn twintigste regel ik dit zelf. En ook als je geboren en getogen bent in Nederland kan dit ingewikkeld zijn. Maar als je naar het buitenland verhuist, hoe dicht bij dat buitenland ook is, dan moet je ineens alles weer opnieuw gaan uitvinden. En als er geen eenduidige regelgeving is, kan dat best ingewikkeld zijn.

Villa Lourdes. Zo heet ons huis in La Bussola. Of eigenlijk Villa N.S. di Lourdes. Door het klassieke Italiaanse handschrift heb ik een tijd gedacht dat Villa N.J. di Lourdes stond. Geen idee wie dat zou kunnen zijn. Maar de J was een S en Nostra Signora di Lourdes, die kende ik wel.

Nog niet zo heel lang geleden had ik niet kunnen bedenken dat ik een citroenboom in mijn achtertuin zou hebben. En een granaatappelboom, een mispelboom en mandarijnenboom. Maar nu heb ik zo'n tuin, al wonen we er nog niet. Buurman Celestino gaat er bovendien nog een pruimen- en abrikozenboom planten. Voor een stek van mijn vijgenboom bij het vorige huis heeft hij al gezorgd. Die vijgenboom is inmiddels tientallen jaren oud. De afgelopen zomers gaf deze boom meer dan een kilo vijgen per dag.